Położyć taras

Montaż drewnianego tarasu przebiega krok po kroku: najpierw przygotowuje się podłoże i tworzy stabilny fundament, a następnie konstrukcję nośną. Następnie deski tarasowe są docinane na wymiar, przykręcane lub mocowane za pomocą klipsów. Nasza instrukcja montażu zawiera wszystkie szczegóły, a także wskazówki dotyczące okładziny, konserwacji i typowych błędów, których należy unikać.

Do budowy drewnianego tarasu potrzebne będą nie tylko deski tarasowe, ale także odpowiednia konstrukcja nośna, punkty podparcia, takie jak podkładki lub cokoły, oraz materiały mocujące, takie jak wkręty tarasowe, klipsy i podkładki dystansowe. Potrzebne będą również narzędzia, takie jak wiertarka, piła, poziomica i sprzęt ochronny. Opcjonalnie, pomocny będzie olej do tarasu, tkanina do zwalczania chwastów lub pasy napinające. Pełną listę zakupów znajdziesz w naszym planerze tarasowym.

Drewniany taras można zbudować na niemal każdej powierzchni – czy to w ogrodzie na trawie czy ziemi, na kamieniu czy betonie, na dachach i balkonach, czy na zboczach. Kluczowe jest, aby konstrukcja nośna opierała się na solidnym, równym fundamencie i umożliwiała swobodny odpływ wody. W zależności od rodzaju podłoża, konieczne są różne prace przygotowawcze, aby zapewnić stabilność i trwałość tarasu.

W przypadku drewnianego tarasu na gruncie, gleba jest najpierw zagęszczana, aby zapobiec osiadaniu, a następnie pokrywana przepuszczalną dla wody tkaniną antychwastową. Na wierzchu układane są punkty podparcia, takie jak płyty betonowe lub kamienie fundamentowe, opcjonalnie z warstwą tłucznia i żwiru dla lepszego odprowadzania wody. Następnie konstrukcja nośna jest wyrównywana i poziomowana.

Drewniany taras na kamieniu lub betonie buduje się na podkładach lub cokołach umieszczonych między podbudową a podłożem, aby zapewnić odpowiedni prześwit, wentylację i amortyzację uderzeń. W przypadku nierówności podłoża, podbudowę można wyregulować za pomocą poziomicy i linijki. Jeśli między kamieniami rosną rośliny, zaleca się również zastosowanie maty korzeniowej.

Na dachach lub balkonach drewniany taras montuje się na podkładach lub cokołach, które chronią i wyrównują konstrukcję. Membrany EPDM lub papowe są chronione przed reakcjami chemicznymi tkaniną odporną na przerastanie korzeni. W przypadku belek stalowych, konstrukcja jest układana bezpośrednio na belkach lub na podkładach, aby zredukować hałas. Regulacja wysokości odbywa się za pomocą wielu podkładów lub cokołów, z uwzględnieniem ograniczonej wysokości montażu i wysokości balustrady.

Drewniany taras na zboczu buduje się na stabilnej podkonstrukcji, która kompensuje nachylenie. W tym celu układa się betonowe fundamenty punktowe, montuje się podstawy słupków oraz ustawia słupki, do których mocuje się podkonstrukcję pod deski tarasowe. Różnice wysokości kompensuje się za pomocą linijki, poziomicy oraz, w razie potrzeby, kontrłat, aby taras był równy i stabilny.

Na dachach lub balkonach drewniany taras montuje się na podkładach lub cokołach, które chronią i wyrównują konstrukcję. Membrany EPDM lub papowe są chronione przed reakcjami chemicznymi tkaniną odporną na przerastanie korzeni. W przypadku belek stalowych, konstrukcja jest układana bezpośrednio na belkach lub na podkładach, aby zredukować hałas. Regulacja wysokości odbywa się za pomocą wielu podkładów lub cokołów, z uwzględnieniem ograniczonej wysokości montażu i wysokości balustrady.

Drewniany taras wymaga różnych rodzajów fundamentów, w zależności od konstrukcji nośnej: fundamenty betonowe, słupki fundamentowe lub ławy fundamentowe są często stosowane na gruncie lub trawie, natomiast cokoły, podkładki tarasowe lub sporadycznie słupki fundamentowe są wystarczające na podłożu kamiennym, betonowym lub balkonowym. Liczba i rozstaw punktów podparcia zależą od rozpiętości konstrukcji nośnej; kontrłaty mogą zmniejszyć liczbę wymaganych fundamentów.

Regulacja wysokości tarasu drewnianego odbywa się za pomocą odpowiednich podpór: podkładek tarasowych do niskich wysokości montażu, cokołów (rozsuwanych za pomocą adapterów) do średnich wysokości, a słupków do bardzo wysokich tarasów. Belki nośne są wypoziomowane na tych podporach, co niweluje nierówności podłoża i pozwala uzyskać pożądaną wysokość tarasu.

Na dachach lub balkonach drewniany taras montuje się na podkładach lub cokołach, które chronią i wyrównują konstrukcję. Membrany EPDM lub papowe są chronione przed reakcjami chemicznymi tkaniną odporną na przerastanie korzeni. W przypadku belek stalowych, konstrukcja jest układana bezpośrednio na belkach lub na podkładach, aby zredukować hałas. Regulacja wysokości odbywa się za pomocą wielu podkładów lub cokołów, z uwzględnieniem ograniczonej wysokości montażu i wysokości balustrady.

Podkonstrukcja drewnianego tarasu to konstrukcja nośna, która określa wysokość, nachylenie i sposób montażu desek. Układa się ją w rzędach z maksymalnym odstępem między środkami 50 cm, zazwyczaj na cokołach lub podkładkach zapewniających wentylację, i może być montowana pływająco lub przykręcana. Połączenia między deskami należy zabezpieczyć podwójnymi belkami podkonstrukcji, a belki należy montować w układzie mijankowym.

Deski tarasowe układa się prostopadle do podkonstrukcji, zachowując odstęp 15–20 mm od solidnych elementów konstrukcyjnych, aby zapewnić wentylację i zapobiec zawilgoceniu. Świeżo przycięte krawędzie są woskowane, a deski należy montować z odstępami 5–8 mm, w zależności od szerokości, z przekładkami zapewniającymi jednolity wzór spoin. Równe wykończenie krawędzi tarasu uzyskuje się poprzez precyzyjne cięcia wykończeniowe po montażu.

Deski tarasowe przykręca się widocznymi wkrętami ze stali nierdzewnej lub ukrytym systemem mocowania. Widoczne wkręty są prostsze i tańsze, ale zapewniają słabszą ochronę drewna, natomiast ukryte systemy są droższe i bardziej skomplikowane, ale pozostawiają wierzchnią powierzchnię desek nienaruszoną i zapewniają lepszą ochronę drewna.

W przypadku widocznego mocowania śrubami, deski tarasowe mocuje się bezpośrednio do konstrukcji nośnej za pomocą wkrętów tarasowych ze stali nierdzewnej. Wkręty wkręca się od góry w drewno konstrukcyjne, przechodząc przez deski, dzięki czemu mocowanie jest widoczne. Jest to proste i niedrogie rozwiązanie, ale zapewnia jedynie ograniczoną ochronę drewna.

Na dachach lub balkonach drewniany taras montuje się na podkładach lub cokołach, które chronią i wyrównują konstrukcję. Membrany EPDM lub papowe są chronione przed reakcjami chemicznymi tkaniną odporną na przerastanie korzeni. W przypadku belek stalowych, konstrukcja jest układana bezpośrednio na belkach lub na podkładach, aby zredukować hałas. Regulacja wysokości odbywa się za pomocą wielu podkładów lub cokołów, z uwzględnieniem ograniczonej wysokości montażu i wysokości balustrady.

Drewniany taras jest obkładany poprzez przymocowanie drewnianej lub aluminiowej okładziny do konstrukcji nośnej. Konstrukcja nośna jest wcięta tak, aby okładzina przylegała do konstrukcji nośnej, a okładzinę montuje się za pomocą wkrętów w odstępach nie większych niż 50 cm, zachowując szczelinę wentylacyjną o szerokości co najmniej 5 mm. Aby wydłużyć żywotność, drewniana okładzina nie powinna mieć bezpośredniego kontaktu z podłożem.

Budowa schodów na drewniany taras składa się z kilku etapów: Najpierw starannie planuje się schody, aby określić liczbę, wysokość i głębokość stopni. Następnie wykonuje się konstrukcję nośną z poziomych i pionowych belek konstrukcyjnych, które stanowią stabilne podparcie dla stopni. Stopnie są następnie przykręcane do konstrukcji nośnej, zazwyczaj w sposób widoczny, a podstopnice i okładziny boczne są montowane, aby ukryć konstrukcję nośną i nadać schodom wykończony wygląd. Okładzina zapewnia również stabilność i przejrzystość wizualną.

Krzywe deski tarasowe można wyprostować podczas montażu, ostrożnie dociskając je do konstrukcji nośnej lub podkładek podczas przykręcania. Istnieje kilka metod:

• Prostowanie za pomocą nacisku: Jedna osoba dociska deskę do przekładek na całej jej długości, podczas gdy druga osoba ją przykręca.
• Z paskami napinającymi: Deskę mocuje się na jednym końcu, drugi koniec naciąga się do odpowiedniej pozycji za pomocą paska napinającego, a następnie przykręca.
• Z zaciskami do desek: Działają jak zaciski śrubowe. W łączniku umieszcza się wspornik, który po skręceniu prostuje deskę, umożliwiając jej równomierne przykręcenie.
• W przypadku lekkiego wypaczenia ta procedura zazwyczaj wystarcza. W przypadku większego wypaczenia (powyżej 1 cm na metr) należy złożyć reklamację u dostawcy lub podjąć specjalne środki w celu dopasowania desek.

Typowe błędy w budowie tarasu to niedostateczna wentylacja, nieprawidłowe mocowanie desek i użycie zbyt małej liczby śrub, co może prowadzić do odkształceń, pęknięć i zmniejszenia trwałości. Ponadto zbyt duża ilość oleju może powodować powstawanie plam i lepkich zacieków, a krótkotrwała konstrukcja nośna skraca żywotność tarasu. Ważne jest, aby zapewnić odpowiednią cyrkulację powietrza, prawidłowo skręcić deski oraz dopasować deskę do konstrukcji nośnej.

Drewniany taras jest utrzymywany w dobrym stanie poprzez regularne czyszczenie i olejowanie. Brud, glony lub stary olej można usunąć specjalnym środkiem do czyszczenia tarasów, a olej do tarasów na dłużej zachowuje kolor drewna i zmniejsza pękanie. Dodatkowo, krawędzie cięcia można pokryć woskiem, aby zapobiec pęknięciom, a w przypadku drewna o mniejszej trwałości lub słabo wentylowanych pomieszczeń, można zastosować impregnat przeciwgrzybiczny.

Aby wyczyścić drewniany taras, najpierw dokładnie go namocz, aby środek czyszczący mógł działać skuteczniej. Następnie nałóż specjalny środek czyszczący do tarasów, pozostaw na około 10–15 minut, a następnie wyszoruj go szorowarką lub szczotką do korzeni. Na koniec dokładnie spłucz taras czystą wodą i, jeśli to konieczne, ponownie zaaplikuj olej do tarasów po wyschnięciu.